Nekada je centar Zlatibora bio samo livada i golet. Tek posle 1954. godine počele su prve akcije pošumljavanja. Zlatibor nikada nije bio prekriven gustom šumom, a priče o “betonizaciji” ili uništavanju šuma najčešće su nastajale iz političkih, konkurentskih i interesnih razloga.
Kako je planina rasla, širila svoju ponudu i obarala rekorde po broju noćenja i poseta, razvijale su se i razne polemike.
Ono što zabrinjava mnogo više jeste nestanak čitavih sela i migracije ka velikim gradovima i inostranstvu. Jednom napušteno mesto teško se vraća u život. Opština Čajetina je dokaz da i mala mesta mogu opstati s obzirom na to da se sve više mladih vraća, prirodni priraštaj je pozitivan iz godine u godinu, a takođe svoj dom na ovoj planini pronalaze i stanovnici iz unutrašnjosti Srbije i inostranstva.
Zato se na Zlatiboru ne zaustavljaju na površnim komentarima o betonu i zgradama – već sa pažnjom i kroz brojne ekološke projekte brinu o prirodi, ali i o tome da Zlatibor živi.
U borbi sa mnogim preprekama i osporavanjima, uspeli su mnogo. A najveća podrška i snaga bili su – meštani Zlatibora.
