Nadaleko poznat „zlatiborski med“ je vrsta livadskog meda koji je specifičan je po ukusu, aromi i gotovo bez prisustva pesticida, ističe Milan Pantović, predsednik Skupštine Udruženja pčelara „Zlatibor“ Čajetina.
„Zlatiborski kraj je bogomdan za pčelarstvo zato što nemamo bojazan od prskanja biljaka, za razliku od pčelara iz Požege, Arilja, Čačka itd.“, kaže Pantović.
Kako navodi Pantović, Zlatiborski okrug prilično je dobro prošao ove zime što se tiče stradanja pčela u odnosu na ostali deo Srbije. Procenjuje se da je u celoj Srbiji procenat stradanja pčela od 50 do 60 odsto, dok je u našem okrugu od 10-15 %. Pčele najviše stradaju zbog bolesti koje napadaju pčelinja društva i legla, ali i zbog trovanja raznim pesticidima. Veći procenat je u onim krajevima gde pčele idu na pašu na bagrem, lipu ili suncokret. Veliki problem su i klimatski poremećaji.
Udruženje pčelara „Zlatibor“ Čajetina trudi se da primenjuje lekove za pčele koji su odobreni od državnih institucija. Prema Pantovićevim rečima, livadska paša je u odnosu na ostali deo Srbije nešto bolja na Zlatiboru.
Udruženje pčelara „Zlatibor“ Čajetina broji oko 110 članova i jedno je u prvih deset po brojnosti u Srbiji. Pantović ističe da je takva brojnost zahvaljujući prvenstveno opštini Čajetina koja dosta ulaže u Udruženje i vodi računa o pčelarima.
„Mi stacioniramo pčelinjake u selima Zlatibora i opštine Čajetina, a što se tiče selećih pčelinjaka, kada je u pitanju bagremova paša seli se u Šumadiju, za dobijanje lipovog meda pčelinjaci se sele na Frušku goru, a za suncokretov med tu je cela Vojvodina, obično Banat.“, dodaje Milan Pantović.
